BELLUM Sacrum

BELLUM Sacrum

apud medii aevi Seriptores, dicitur

expeditio Christianorum suscepta in Orientem, ad recuperandam a Saracenis Teraram Sanctam, rogatu Simonis Patriatchae Hierosolymitani, hortatu Petri Ambianensis, iussu et decretô Con cilii Claromonte in Gallia A. C. 1095. indicti. Duces eius summi erant Hugo Magnus, Philippi I. Francor. Regis frater et Gothofredus, Eustathii Bononiae Belgicae Comitis fil. Dux Bullionaeus, idemque Dux Lotharingiae: eiusque duo fratres Eustathius et Balduinus: item duo Roberti, alter Normanniae Dux, Guilielmi ex illa gente primi Auglorum Regis fil. et Guilielmi Rufi Regis frater Flandriae Comes. Porro Raymundus Tholosatium et Stephanus Blesensium Carnutumque Comites, Rainbaldus Comes Auraicensis, Hugo Comes de S. Paulo, Bohemundus Princeps tarentinus, et Adematus Episcopus podiensis, Urbani II. Papae ad id bellum Legatus. Reliquos Viros illustres nominant Wilhelmus Tyrius Histor. l. 1. c. 17. Alb. Aquensis Expedit. Hierosolym. l. 2. et Anton. Florentinus Histor. Part. 2. tit. 16. c. 13. Hi transmissô Bosporô, prope Chalcedonem in Alsia recensitis copiis, A. C. 1097. peditum sexcenta, equitum loricatorum centum milia, praeter impedimenta, in quibus Clerici et mulieres, deprehenderunt: cum quibus, Nicaeam urbem (in cuius conspectu alii dinumerationem hanc factam malunt) eôdem annô, totamque Ciliciam Solimanno Turcae Cutlumusis filio eripuerunt. Antiochiam sequente annô, post octimestre obsidium, ceperunt; moxque in eadem obsessi a Turcis, e Persia adiutis, Duce Corbagathô, post gravissimam famem aliasque obsidionis aerumnas, felici eruptione hostes depulerunt, die 28. Iun. 1098. Inde profecti Hierosolymam, eam occupârunt die 16. Iulii, feriâ 6. A. C. 1099. Godefridô Duce qui primus murum superaverat, Rege electô, die 22. Iul. Hic de Saracenis Aegyptiis, quorum Dux Amiras Aegypti, insignem reportavit victoriam die 12. Aug. fer. 6. quo in praelio Robertus Normanniae Dux Ducem hostium occidisse perhibetur. Ditiones dein Ducibus divisae, bohem undo datus Antiochiae Principatus; Balduino Gotofredi fratri Edessa et Samosatum trans Euphratem, Tancredo Comitatus Tiberiadis. Postea Christiani Latini arma circumferentes, etiam maritimam Palaestinae oram, in potestatem redegerunt, maris possessione partâ, multisque regionibus partim e Turcica, partim e Saracenica dominatione ereptis, longe lateque imperare coeperunt, a Mari Mediterraneo trans Euphratem porrectô Imperiô. Sed altera expeditio, ab Hugone. Magno, qui, in galliam reversus, novas copias in Asiam duxit, proditione, ut fertur, Alexii Graecorum Imperatoris infausta fuit, circumventis in Asia minore Christianorum copiis, et elapsô aegre Hugone cum copiarum reliquiis. Nec felicior Conradus fuit III. Imperator, qui hortatu Eugenii III. A. C. 1147. et Ludovicus VII. Franc. Rex. qui suasu Bernardi Abbatis Claravallens. eôdem annô, cum ingentibus copiis in Assiam traiecerunt: Eorum enim ex occulto, iustô tamen iudiciô, sprevit famulatum Dominus; nec habuit acceptum munus, quod indignis Fortasse offerebant manibus, verba sunt Wilh. Tyrii l. 3. c. 30. §. 3. Rursus tamen eôdem signa movit Fridericus I. Imperator A. C. 1189. Moxque ad eandem sacram militiam magnos exercitus adduxerunt Philippus cognomine Augustus et Richardus Angliae Reges, Post quos iterum A. C. 1227. expeditio ingens exuniversa Europa in Palaestinam suscepta est: Ipseque annô sequente Fridericus II. Imperator Prolemaidem venit, et A. C. 1229. Hierosolymam, a Saladino Christianis ademptam A. C.

1189. recupera vit. Ludovicus quoque IX. Francor. Rex in Aegyptum cum copiis appulit A. C 1249. et quinquennium in Oriente exegit. Verum omnia sensim in peius ruere, et Helpis quidem Sultanus Aegyptius Tripolin, A. C. 1288. Melesaites vero successor eius Prolemaidem A. C. 1291. expugnârunt, totâ sic Syriâ Christianis ereptâ: Qui finis sacri Belli statui potest. Nomen quidem mansit, Ferrum alus bellis strictum, Aemylius de rebus gestis Francor. l. 8. Sexagies centena Christianorum milia, in Palaestinam transiisse, de huius Belli initiis agens, notat Calvisius ad A. C. 1096. Quibus si addas numerosos illos exercitus, qi totô eô durante in Aegyptum Asiamque traiecerunt, quantum Christiani sanguinis eô fusum sit, cogitare in proclivi erit: perpauci enim domum sunt reversi etc. Dum vero his in Oriente cum Turcis Saracenisque res erat, aliud in Eutopa Bellum, Sacrum itidem dictum, in Valdenses et Albigenses iusse Innocentii III. proclamatum est A. C. 1209. incentore Dominicô, Ordinis Praedicatorum auctore; Duce Simone Comit. Montfortiô: de quo alibi dictum. Vide plura hanc in rem apud Ioann. Forbesium Instruct. Historico-Theologic. l. 3. c. 20. nec non in vocibus Cruciata, Palaestina, Terra Sancta etc. item infra phrasi Crucem assumere acvoce Pastorelli.